Λάμψη, μουσική, χορός .. Είναι κάποιες ταινίες που κατάφεραν να μας ταξιδέψουν σ’ εκείνη την εποχή που τα μουσικοχορευτικά σόου με πολύχρωμα κοστούμια, φώτα και δόξα γέμιζαν τα θέατρα και τα καμπαρέ!! Κλασσικά, μοντέρνα, νεανικά ή ακατάλληλα.. αυτό είναι ένα αφιέρωμα στις σκηνές των διασημότερων μιούζικαλ που προβλήθηκαν στον κινηματογράφο.
1.MOULIN ROUGE
Βρισκόμαστε το 1899, στο Παρίσι, σε ένα απ’ τα πιο γνωστά καμπαρέ, το Moulin Rouge ή αλλιώς ο Κόκκινος Μύλος που έλαμπε τότε επάνω από την είσοδο με τα κόκκινα φωτάκια και τη λευκή μαρκίζα. Δύο καλοντυμένοι θυρωροί άνοιγαν την τζαμένια δίφυλλη πόρτα κι περνώντας τις κόκκινες βελούδινες κουρτίνες με τα χρυσά κρόσσια έμπαινες στο χώρο του θεάματος. Κολώνες και ταβάνι ήταν χρυσά και κόκκινα με κουρτίνες και λαμπερά κίτρινα φωτάκια. Η ημικυκλική αίθουσα ήταν περιτριγυρισμένη από εξώστη τα τμήματα του οποίου χωρίζονταν με κουρτίνες, στον οποίο οδηγούσαν δύο σκάλες δεξιά κι αριστερά απ’ την είσοδο. Στο κέντρο της ήταν ένα ξύλινο δάπεδο όπου έβγαιναν οι χορευτές ακριβώς μπροστά απ’ τo μπαλκόνι με μαύρα κάγκελα που ήταν η ορχήστρα. Το αστέρι της βραδιάς ήταν η Σατίν. Έμενε σε έναν ελέφαντα με κόκκινα βιτρό και μπαλκόνι σε σχήμα καρδιάς που είχε θέα το καμπαρέ. Εκεί υπήρχε μόνο το δωμάτιό της και σκάλες που ανέβαιναν στην ταράτσα(πλάτη του ελέφαντα). Η διακόσμηση φυσικά ήταν ανάλογη, boheme, όλα σε χρυσό και κόκκινο.
2. NINE
Ο Guido Contini Ιταλός παραγωγός ταινιών, έχοντας μπλοκάρει με τη συγγραφή ενός έργου χρησιμοποιεί το στούντιο Cinecitta το 1965 και καλεί όλες τις σημαντικές γυναικείες προσωπικότητες της ζωής του να τον βοηθήσουν να το προχωρήσει παρακάτω, τις εννιά! Όλες οι μουσικοχορευτικές σκηνές εκτυλίσσονται εκεί στη θέα του διάσημου παραγωγού πάνω σε μία σκηνή με ξύλινο πάτωμα με διαβαθμίσεις. Τα σκηνικά μοιάζουν με ρωμαϊκές καμάρες και συνδυάζονται με μεταλλικά στοιχεία και σκάλες που άλλοτε είναι μοντέρνες κι άλλοτε έχουν περίτεχνα κάγκελα. Το σκηνικό δεν αλλάζει μόνο μετατρέπεται κάθε φορά σε κάτι διαφορετικό ανάλογα με τον χαρακτήρα της καθεμιάς από αυτές. Βλέπουμε μια πασαρέλα με φώτα και κάμερες, ένα καμπαρέ με καρέκλες και κόκκινες κουρτίνες, μια σκηνή χορού με μωβ πανιά και πάτωμα καθρέφτη, μια πλατεία της Ρώμης με σιντριβάνι, ένα πιάνο μπαρ και το σπίτι του ίδιου. Ο Guido παρακολουθεί όλες αυτές τις εναλλαγές σαν θεατής βλέποντας τη ζωή του να περνά μπροστά απ’ τα μάτια του.
3. CHICAGO
Η ταλαντούχα Βίλμα κάνει σόου στο θέατρο του Σικάγο και είναι πλέον διάσημη. Η Ρόξυ είναι μια καλή νοικοκυρά που θα ήθελε πολύ να ανέβει στο σανίδι και να αποκτήσει λίγη δόξα. Δύο εντελώς διαφορετικές γυναίκες που τους ενώνει ένα πράγμα.. έχουν σκοτώσει και τώρα προσπαθούν να σωθούν απ’ τα κάγκελα της φυλακής. Ο σκηνοθέτης της ταινίας εκμεταλλεύεται πολύ έξυπνα το κοινό τους όνειρο, το θέατρο (ένα κλασσικό ξύλινο θέατρο της εποχής του 1920 με υπερυψωμένη σκηνή, ημικυκλικά θεωρία κι εξώστη με χρυσές σκαλιστές λεπτομέρειες) και η σκηνή μεταμορφώνεται κάθε φορά σε ένα φανταστικό χώρο όπου οι δύο γυναίκες και ο δικηγόρος τους ανατρέχουν στο παρελθόν, σατιρίζουν ή κάνουν δικές τους σκέψεις πραγματικότητα μπροστά στους θεατές. Το περιβάλλον δεν σταματά να μένει το ίδιο, απλώς η σκηνή εξυπηρετεί κάθε φορά διαφορετικό σκοπό στα μουσικοχορευτικά μέρη της ταινίας. Εμφανίζονται σκάλες, καθρέφτες, καρέκλες, κελιά που αναπαριστούν το κλίμα στις γυναικείες φυλακές, το θέατρο μετατρέπεται σε jazz μπαρ, καμπαρέ και εν τέλει σε σύγχρονη σκηνή θεαμάτων.
4. BURLESQUE
Ένα νέο κορίτσι με καλλιτεχνικές ανησυχίες, η Άλι, θέλοντας να βρει μια καλύτερη δουλειά μετακομίζει στο Λος Άντζελες. Η τύχη ένα βράδυ την φέρνει μπροστά από το μπαρ Burlesque. Περνώντας από ένα ξύλινο vintage χολ με πίνακες στους τοίχους μπαίνει στην αίθουσα κι αντικρίζει το χορευτικό σόου. Η σκηνή είναι ορθογώνια και γύρω τις υπάρχουν φωτάκια που την κάνουν να ξεχωρίζει όταν τα φώτα σβήνουν. Η διακόσμηση είναι σαφώς πιο απλή. Δεν παρατηρείται κάποια θεαματική αλλαγή στο χώρο γι’ αυτό και τα μόνα σκηνικά είναι κουρτίνες που ανεβοκατεβαίνουν, καθρέφτες, μια μεγάλη σκάλα. Δεξιά βρίσκεται το μπαρ και αριστερά η ορχήστρα. Το μπαρ είναι γενικά σκοτεινό και το μόνο που ξεχωρίζουμε είναι το πλαίσιο της σκηνής, κάποιους εξώστες και τα ρετρό φωτιστικά. Είναι ξύλινο και έχει κάποια τζάμια. Μπροστά απ’ τη σκηνή είναι τα τραπέζια. Η Άλι θέλοντας τόσο πολύ να αγγίξει λίγη απ’ τη λάμψη τους δεν αργεί να ανέβει στη σκηνή και να αποθεώσει το Burlesque. Η εμφάνιση υπερπαραγωγή είναι όταν η Άλι χορεύει ανάμεσα στα μεγάλα φωτεινά γράμματα του ονόματος του μπαρ. It’s all about Burlesque..
movsarch.wordpress.com 